Door MARCIA JANSEN
WADENOIJEN - Dierenpensions beleven, nu de zomervakantie is aangebroken, hoogtijdagen. Wie nu nog een plekje voor zijn huisdier zoekt, is te laat. Dierenpension de Bommel in Wadenoijen, een gat in de markt.
Het hoogseizoen is in alle hevigheid losgebarsten in dierenpension de Bommel in Wadenoijen.
Het is er bomvol. Tachtig honden en 23 katten hebben er een plekje gevonden. Hun eigenaren waren er op tijd bij. Wie nu nog een vakantieadres voor het huisdier zoekt, vangt bijna overal bot. "Wie zeker wil zijn van een plek, moet in het begin van het jaar al reserveren", vertelt Caroline van de Lagemaat die samen met haar man Wim het pension aan de Bommelweg runt. "Toch worden we iedere dag zo'n vijf á zes keer door mensen gebeld. Vaak zou hun huisdier door iemand anders opgevangen worden, maar gaat dat op het laatste moment niet door. Die mensen hebben echt een probleem."
Het honden- en kattenpension van de familie Van de Lagemaat is precies een jaar in Wadenoijen gevestigd. "We fokken al dertien jaar labradors en de nieuwe eigenaren brachten hun honden in de vakantie altijd weer hier terug. Dat deden ze omdat ze elders geen leuke plek konden vinden en bij ons was het natuurlijk vertrouwd voor de honden. Maar op een gegeven moment werden het er zoveel dat we besloten om een pension te beginnen."
In hun toenmalige woonplaats Wamel wilde dat niet lukken. "We woonden op een vrijstaande boerderij met meer dan 10.000 vierkante meter grond, maar we kregen geen vergunning. Volgens het bestemmingsplan mochten we daar geen pension beginnen omdat het pension meer dan 100 meter verwijderd moest zijn van het dichtstbijzijnde woonhuis. Toen dit pension te koop stond, hoefden we niet lang na te denken."
Aan klanten geen gebrek. Vooral de retrievers zijn goed vertegenwoordigd. Uit het hele land, en zelfs uit Duitsland, brengen mensen hun labradors naar Wadenoijen. Van begin juni tot eind augustus is het hoogseizoen en ook in de rest van het jaar is het druk. Met vakantiegasten maar ook met honden die 's ochtends weggebracht en 's avonds weer gehaald worden, de zogenaamde hondencreche. "Het is echt een gat in de markt", vertelt Van de Lagemaat. "Ik heb nog geen dag zonder hond gezeten."
"Maar het is wel keihard werken", vervolgt ze. "Het is niet zo dat je alleen maar de hele dag met de honden kunt knuffelen, zoals stagiars vaak denken. Honden gaan hier zo'n zes keer per dag naar buiten, dat is flink aanpoten op een dag."
Iedere hond heeft op de kennel een eigen kaartje met daarop de belangrijkste gegevens van de hond. "De roepnaam staat er extra groot op. Honden worden hier allemaal bij hun naam genoemd. Een hond is voor ons geen nummer."
Als de baasjes weer terug zijn, worden zij door Van de Lagemaat helemaal bijgepraat. "Als een hond het niet naar z'n zin heeft gehad, zeg ik dat ook eerlijk. Maar het komt echt bijna nooit voor. Honden hebben hier ook echt vakantie. Natuurlijk lopen de eigenaren ook regelmatig met hun hond, maar hier kunnen ze bijna de hele dag buiten ravotten. Honden vinden het altijd heel leuk om hier terug te komen. Die beginnen buiten de poort al aan hun lijn te trekken en kijken als ze eenmaal binnen zijn, vaak niet meer om naar hun baasjes."
>> Bron: De Gelderlander, juli 2002 <