Hoi allemaal,

Sinds twee jaar kom ik regelmatig bij Dierenpension 'de Bommel'. Mijn twee tollers hebben het er altijd erg goed naar hun zin en gaan er met veel plezier naar toe. Als ik mijn hondjes weer ophaal zijn ze moe maar voldaan van een dag spelen bij de Bommel.Ze mogen uiteraard altijd gebruiken maken van het luxe-verwenarrangement + wasbeurt .Daar zijn ze heel blij mee en wij ook . Daarnaast laat ik ze ook eens in de 8 weken trimmen en lekker wassen. Iedere keer zien ze er weer super uit en ruiken ze weer heerlijk. Tot slot wil ik Wim, Caroline en het team van Dierenpension de Bommel bedanken voor de goede en liefdevolle zorg voor mijn hondjes. 

Groetjes Stephanie Steenbruggen

Caroline en familie,

Langs deze weg wilden wij jullie bedanken voor de gastvrije ontvangst, alle adviezen en begeleiding bij de aanschaf van Bo.
Het is heel fijn te ervaren dat er mensen zijn, die zo betrokken en toegewijd zijn bij de opvoeding en verzorging van hun en andermans dieren.
Wij zijn er ook van overtuigd dat onze pup een goede basis heeft meegekregen om in zijn verdere leven uit te groeien tot een gezonde, levenslustige fijne hond.
Natuurlijk zullen wij daar ook veel tijd en energie in moeten steken, maar de basis is gelegd en dat is van groot belang.
Wij hebben Bo nog maar 10 dagen en hebben er al veel plezier aan beleefd, is al overal mee naar toe geweest, achter op de fiets, in de auto,geen probleem.
Vandaag is hij voor het eerst naar een puppycursus geweest en naar mijn idee leert hij vrij snel.
Vanzelfsprekend zullen wij jullie geregeld op de hoogte houden van de handel en wandel van Bo.

Hartelijke groeten Rose-marie en Kees Minderhoud.

Graag willen mijn man en ik even een reactie kwijt over onze ervaringen met de Kennel van de Victoriahof. Het was van ons al een tijd een wens geweest om een Toller te hebben. Door toeval leerden we Wim en Caroline kennen. We werden gastvrij ontvangen en na een "sollicitatie gesprek" te hebben gehad met Wim en Caroline dat voor ons als zeer positief ervaren werd, mochten we ons de toekomstige bazen van een Toller pupje noemen.

Het gesprek vonden wij zelf erg positief omdat het wel gaat over een levend wezen, en Wim en Caroline zeker moesten weten dat de pup een goede toekomst zou krijgen. Het belang van de pup staat voor hen duidelijk voorop en de paar keer dat ze een nestje hebben zetten ze zich daar ook duidelijk voor in.
Wat ons ook opviel was dat er duidelijk het verschil werd uitgelegd tussen een Toller en een labrador [die we al hadden].
Zowel van de reu en de teef werden rustig alle papieren besproken en getoond:
heup-dysplasie-uitslagformulieren, ogentest-uitslagformulieren , show-resultaten , enz. 
Toen de pups eenmaal geboren waren, werden we gebeld en werd er een afspraak gemaakt wanneer we mochten komen kijken.
Na 3 weken was het eindelijk zover. De omgeving en de kraamkamer waren erg netjes en schoon; na onze handen grondig te hebben gewassen , mochten we de kraamkamer in.
De kraamkamer is in huis naast de woonkamer en bestaat uit 2 delen: een deel voor de puppy's waarin ook de werpkist is waar de puppy's onder de warme lamp liggen en een deel voor de moeder als ze niet bij de puppy's wil liggen.
Om de anderhalve week kwamen we even kijken.
Altijd was het netjes schoon en zag er alles keurig verzorgd uit.
Toen het zover was dat we Maple mee naar huis konden nemen, hebben we genoeg informatie gekregen over voeding en verzorging, en waar we op moesten letten bij de opvoeding van een pup.
Ook kregen we te horen dat we ten alle tijden konden bellen als er vragen waren. Hiervan hebben we, zeker in het begin, ook regelmatig gebruik gemaakt.
Onze dank hiervoor nog steeds!!!
Soms doe ik nog wel eens een beroep op Caroline en dan staat ze altijd met raad klaar voor ons, niet alleen voor onze Toller maar ook voor onze 2 Labradors die we ook weer bij hen gekocht hebben omdat hun hele fokwijze ons toch wel erg aansprak. Misschien minder nesten per jaar, je komt soms op een wachtlijst. Meer gericht op instandhouding van het ras dan op voldoen aan de soms impulsieve aanschaf door mensen.
Maple is inmiddels een lieve Toller dame van ruim zes jaar met een eigenzinnig karakter, maar dat is kenmerkend voor Tollers. Een intelligent en waakzaam ras, baasgericht en een duidelijke will to please.

Groetjes, Wim en Margot 

"Auf der Suche nach einem Duck Toller…" - Mit diesem Satz ging die Suche los

Nachdem Anfang des Jahres meine Duck-Toller-Hündin Bunji gestorben war, machte ich mich auf die Suche nach einer neuen Gefährtin für unsere Mix-Hündin Nelli. Für mich war sofort klar, dass es wieder ein Duck Toller sein soll. Im Bewusstsein, dass es nicht einfach sein würde, einen guten Toller zu finden, schrieb ich Züchtern in Deutschland, Dänemark, Schweden, Norwegen, den Niederlande, Belgien und unter anderem Linus Bos, den Besitzer des Rüden Ösmo.

Herr Bos gab meine Daten an Wim und Caroline van de Lagemaat, die zu der Zeit gerade Welpen von ihrer Hündin Arezina zu vergeben hatten. Telefonisch wurde sofort ein Termin für ein erstes Kennenlernen vereinbart. Eine Woche später fuhren meine Mutter und ich die 185km von Haan (Düsseldorf, Deutschland) nach Wadenoyen. Je mehr wir uns unserem Ziel näherten, umso aufgeregter wurden wir: Werden sie uns als "gut genug" ansehen, um einen Hund von ihnen zu bekommen? ... Werden sie uns sympathisch sein? ... Wie sehen die Hunde aus? … Sind sie gesund? … etc. 
Doch alle Bedenken waren umsonst, wir wurden sowohl von den Hunden als auch von Caroline und Wim herzlich begrüßt. Einiger Sprachprobleme zum Trotz verstanden wir uns von Anfang an. Bei einem Kaffee wurden uns alle Papiere gezeigt, die unseren guten Eindruck bestätigten. Als es danach zu den Welpen ging, begrüßte uns zunächst Arezina. Wir waren erstaunt wie fit sie aussah, obwohl sie schon seit vier Wochen 6 Welpen säugte. Sofort verliebt wagten wir nun einen ersten Blick auf die Welpen und als ich Luz das erste Mal auf dem Arm hatte, stand der Beschluss fest, wir haben ein neues Familienmitglied! 
Doch erst einmal hieß es noch vier Wochen zu warten. Um uns die Zeit des Wartens zu vereinfachen, schickten Wim und Caroline uns regelmäßig Fotos und wir fuhren wöchentlich nach Wadenoyen um Luz die Chance zu geben uns schon ein wenig zu beschnuppern. Jedes mal stand für uns Kaffee bereit und Caroline, die uns alle Fragen offen beantwortete.

Zu Hause hingegen galt es noch einiges zu erledigen, Kabel mussten verkleidet werden, Treppen vergittert und was noch so anfiel um Luz eine möglichst sichere neue Heimat zu bieten. 
Am 6. April war nun endlich der Tag gekommen, an dem der neue Lebensabschnitt beginnen sollte. Wir fuhren nach Wadenoyen um Luz abzuholen. Nachdem alle Formalitäten erledigt und natürlich ein Kaffee getrunken war, hieß es Abschied nehmen.

Der Abschied war sehr herzlich und emotionsgeladen, Tränen flossen auf beiden Seiten. Nur Luz schaute ahnungslos und etwas ängstlich drein, voller Spannung, wie das Leben wohl ohne Mama und die Geschwister aussehen würde. 
Doch es war kein Abschied für immer… kaum waren wir zu Hause angekommen wurden wieder fleißig E-mails hin und her geschickt, um sich über den neusten Stand der Dinge zu informieren. Eins ist uns allen klar, der letzte Kaffe ist noch nicht gemeinsam getrunken…

Heute, vier Wochen später, hat sich Luz prächtig eingelebt. Sie sie ein richtiges Energiebündel geworden. Ihr Temperament hält einen ganz schön auf Trapp. Jeden Tag lernt sie neue Sachen kennen sowohl Gutes wie auch Unfug. Doch neue Kommandos lernt sie auch erstaunlich schnell. Ich bin glücklich, einen so tollen Hund gefunden zu haben. Wir sind schon ein richtiges Team!

Caroline und Wim möchten wir noch einmal ganz herzlich für die liebevolle Aufzucht und die tatkräftige und engagierte Unterstützung und Begleitung auf dem Weg zu einem neuen Familienmitglied danken.

Elisabeth Piegeler

Dit is onze Joris, officieel Joris Duo van de Victoriahof, Zeven jaar oud is onze lab nu. Nog niet zo lang geleden werd hij door zijn gedrag altijd als 'jonge hond' in geschat. Maar met z'n grijze bekje, valt niet meer te ontkennen, dat hij niet meer de jongste is. Joris is een heerlijke hond. Soms een beetje sullig, maar bovenal is hij heel lief. Te lief soms. Voor waakhond is hij gezakt. Een insluiper liet hij rustig z'n gang gaan, geen blaf of grom heeft hij laten horen. 

Maar dat lieve karakter is verder alleen maar prettig. Het is een allemansvriend; kinderen kunnen alles met hem doen en als hij het zat is, loopt hij weg.
Om Joris goede manieren bij te brengen, zijn we twee jaar op training geweest bij Caroline. Dat waren gezellige uurtjes en we hebben er veel van geleerd. Voet, volg, af, blijf; als hij het wil, kent hij alle commando's. 
Erg slim is Joris echter niet. Wij noemen 'm liefkozend 'dom blondje'. Gooi je een bal, kijkt hij je een beetje dom aan. In een helder moment wil hij er nog wel eens achteraan lopen, maar dat hij de bal moet terugbrengen, dat wil er maar niet in.
Toch hebben we 'm een paar trucjes kunnen bijbrengen. Zo brengt hij de krant naar binnen en helpt hij vol enthousiasme mee bij het uitladen van de boodschappen. Dan brengt hij een zak dropjes naar de keuken. Hiervoor krijgt hij natuurlijk wel als beloning een brokje. Want het blijft natuurlijk wel een labrador…. eten gaat voor alles!

Corry Kuster

Hallo Caroline, en Wim hierbij sturen we je een paar foto s van (Sem) BLACK OCTO v d victoria hof. Zoals je op de foto's ziet gaat het erg goed met sem hier in de polder. ze kan de hele dag vrij lopen in onze tuin en op ons land! wij zijn kei blij met haar, we zijn samen op cursus geweest, hebben 2 diploma s gehaald. het is nu alweer een jaar geleden dat we haar kregen, en ze luistert, als het haar uitkomt. best goed, maar beetje eigenwijs is ook wel leuk! nou groetjes van Patrick en Bianca en natuurlijk van Sem

Wij hebben ongeveer een jaar op Rosa moeten wachten. Augustus van dit jaar word zij alweer acht jaar. Rosa is nog steeds een ontzettend blije, lieve en enthousiaste hond. Wij zijn dan ook erg blij met haar, zij neemt een belangrijke plaats in in ons gezin. Groeten, Martin, Karin en Laura

Hallo Wim en Caroline Met onze Tara (Rudi van de Victoriahof, geb. 17.10.2002) gaat het fantastisch goed. Het is een hele leuke, gezellige en actieve hond. Zoals jullie op de foto's kunnen zien is hij gek op tennisballen en als je dan lang gerend hebt, wil je graag even in een plas zwemmen. Heerlijk. Het ga jullie goed en hartelijke groeten van fam. Opdam.

Deze stoere blonde jongen op de foto heet "Bommel" en hij is geboren op 10 augustus 2001. Zijn officiële naam is Bommel van de Victoria Hof. Zijn vader is Dee-Fair Whisky Time en zijn moeder Veronica Smoky v.d. Victoriahof. Bommel is een herplaatsing en we zijn dolblij met hem! Toen hij ca. 8 maanden was is hij bij ons gezin gekomen.

Mijn toenmalige college Anneke had drie labradors, allemaal via/van Caroline! 
Ik vond het altijd leuk als ze vertelde over hun karakters en streken. Hadden ze weer satéetjes gegeten compleet met stokjes of waren ze op de vuilniscontainer geklommen om achter een leuke dame aan te gaan!
Op een dag belde Caroline mijn collega of ze nog een gezin wist voor het herplaatsen van een labrador. Ze dacht meteen aan ons gezin! 
We gingen samen naar Wadenoyen om te "kijken", maar we hebben Bommel meteen meegenomen! Het klikte!
Bij Caroline kochten we direct een mand, halsband en voer!
De kinderen wilden dolgraag een hond en wisten van niets! Wat een verrassing! 
Bommel voelde zich snel thuis. Hij was al zindelijk en sliep in het begin s'nachts in zijn bench. In zijn pubertijd heeft hij natuurlijk wel het één en ander uitgehaald!
Enkele schoenen werden opgegeten en hij haalde regelmatig de fotolijstjes uit de vensterbank om er lekker een randje van af te knagen. 
Bommel is nu een rustige, vriendelijke en zéér sociale hond. Makkelijk in de omgang met andere honden (een beetje onderdanig) en ik kan hem gerust "uit logeren" sturen (hij past zich overal aan).
Hij houdt van lekker eten (is kampioen bedelen) en slapen in het gras of op zijn kleedje.
Een beetje lui is ie wel, maar als je wil stoeien doet ie graag mee!
Iedere vakantie gaat hij naar zijn "hotel" in Wadenoyen, dierenpension de Bommel.
Hij heeft het daar prima naar zijn zin en is al enthousiast als hij de auto uitkomt!
Hij kan er heerlijk buiten spelen en komt altijd weer vrolijk en fris (gewassen en geborsteld) terug.
We hopen dat we nog lang van zo'n gezellige huisgenoot én van de goede zorgen van dierenpension de Bommel mogen genieten!

Wij wisten het al heel snel: wij wilden graag een hond! Omdat wij tevens een kinderwens hadden moest het natuurlijk wel een kindvriendelijke hond zijn, die zich aan zou kunnen passen als er kindjes zouden komen. Na een uitgebreid onderzoek - via internet, boeken, etc. - werd besloten dat het een labrador zou moeten worden.

Na het besluit voor een "lab", moest er ook een fokker worden gevonden. Dat bleek nog moeilijker dan het bepalen van het ras! In kranten wordt er natuurlijk volop geadverteerd. Maar ja, hoe weet je of dat goede fokkers zijn?

We zijn met diverse mensen gaan praten en kregen veel vreselijke verhalen te horen over "foute" fokkers. Dan is het als 'leek' natuurlijk erg moeilijk om een fokker te vinden die wel goed is. Uiteindelijk kregen wij via via de tip om bij Dierenpension de Bommel te gaan kijken. Dus op een zonnige zaterdagochtend zijn wij daar naartoe gereden voor een kijkje en een kennismaking.

De honden die we zagen rondlopen waren prachtig! We werden meteen enthousiast! Maar ja, als wij dachten dat wij zo maar een hondje konden kopen, dan hadden we het goed mis!! We zijn twee keer op bezoek geweest en hebben toen uitgebreid met Caroline gesproken (dit was overigens verplicht, maar bleek uiteindelijk ook heel gezellig te zijn!). We werden uitgebreid uitgehoord over het ontstaan van onze wens, onze visie op het opvoeden van de hond, onze wensen ten aanzien van de toekomst, etc.

Na deze gesprekken wisten we het helemaal zeker: deze vrouw houdt van al haar honden en zal er alles aan doen om ervoor te zorgen dat ze goed terecht komen. Dan heb je als koper natuurlijk ook de garantie dat de honden van goede komaf zijn - iemand die zo veel moeite doet om ze goed te plaatsen zal ook alle mogelijke zorg besteden aan het fokken zelf! We hebben later wel eens grapjes gemaakt dat er geen toetsing is om vader en moeder te worden, maar een zeer uitgebreide selectie wordt gedaan voordat je een lab van Caroline en Wim mee krijgt!!

We zijn uiteindelijk 'goedgekeurd' en hebben een prachtige bruine lab gekregen, die wij de naam Chico hebben gegeven. Een prachtig - en eigenwijs - beestje, waar we bijna acht jaar van hebben genoten. In die tijd zijn onze twee dochters geboren, en Chico had daar geen enkel probleem mee. Hij werd weer wat waakzamer en bleef altijd dicht bij de meisjes in de buurt! Helaas hebben wij Chico niet kunnen houden. Onze oudste dochter heeft tijdens haar geboorte een hersenbeschadiging opgelopen en het is voor ons te zwaar om de zorg voor haar (en haar zusje) te combineren met het zorgen voor een hond.

Ook tijdens dit (voor ons vreselijk moeilijk) proces - we hebben na lang wikken en wegen besloten om Chico uit huis te plaatsen - bleken Caroline en Wim weer een rots in de branding. Toen wij Caroline belde om te vragen of zij ons zou kunnen helpen, aarzelde ze geen moment. Nog voordat we konden uitleggen waarom we Chico uit huis wilde plaatsen, gaf zij al aan dat hij terug moest komen bij haar. Op een grijze maandagmiddag zijn we dus na heel veel jaren weer terug geweest bij Dierenpension de Bommel. Met heel veel tranen - en toch rust omdat hij in goede handen zou zijn - hebben we Chico achtergelaten.

In de periode daarna hebben we veel e-mail contact gehad met Caroline. Inmiddels heeft zij een nieuw huisje voor hem gevonden, waar hij zelfs een lab huisgenootje heeft! We weten zeker dat ons maatje goed terecht is gekomen, en hebben nu dus vrede met ons besluit! Wij hebben ontzettend genoten van alle goede jaren met Chico, en zijn ontzettend blij dat wij ooit - lang geleden - bij Caroline en Wim terecht zijn gekomen!!