Hoi Caroline,

Mara is geboren op 11 maart 2007, het was een nestje van 8 zwarte labradors. Wij hadden al een Westie(Renzo), die toen 1,5 jaar was en wilden er graag een hond bij. Nog een Westie werd ons afgeraden, omdat Renzo een behoorlijk fel baasje is en de nieuwe hond zou zijn gedrag dan overnemen. Daarom zochten we een hond die makkelijk bij andere honden kan en kwamen uit op een Labrador. We gingen kijken bij de Bommel, omdat we voor Renzo dagopvang zochten. We hadden vernomen dat dat tevens een Labrador kennel is en wilden ons in laten schrijven voor een zwarte Labrador pup, een teefje. Na de informatie over de dagopvang vertelde ik dat en toevallig hadden ze net een nestje zwarte Labradors en nog ééntje over, een teefje. Als ik serieus geïnteresseerd was, mocht ik de puppies zien. De keus was snel gemaakt, de puppies zagen er geweldig uit. Ik vond het prettig, dat Caroline bepaalde wie welk hondje zou krijgen, zij wist tenslotte het best de karaktertjes. Vervolgens kregen we de nodige informatie en werd het formeel geregeld. Mara was toen 5 weken oud en elke week kregen we van Caroline mail met foto's van de hondjes en een leuk verhaaltje erbij. Op 5 mei mochten we haar ophalen, met op papier alles over de verzorging voor de komende weken. Renzo vond het eigenlijk meteen leuk, een speelkameraadje erbij. En Mara deed het hartstikke goed. Vanaf 14 weken mocht ze naar de dagopvang, tot die tijd ving Caroline haar thuis op als wij weg moesten. Ook mocht ze met 14 weken beginnen met de gehoorzaamheidscursus. Wij hebben er een enorm leuke hond aan, ze kan prima luisteren en er zit natuurlijk ook de nodige ondeugendheid in. Ze is vooral erg mooi om te zien, vinden wij, maar waarschijnlijk vinden alle baasjes hun eigen hond heel mooi. Elke week gaat ze met veel plezier een dagje naar de dagopvang, samen met Renzo, en op zaterdagochtend naar de cursus. De cursus vind ik zelf leuk om te doen, je blijft dan toch bezig met de opvoeding, leert er toch steeds weer wat en kan eventuele vragen kwijt. 

Groetjes, Ron en Annelies Weijmans uit Tiel

Nu bijna 7 jaar geleden wilden we graag een nieuwe huisgenoot erbij. Van een dierenarts hoorden we over een kennel in Wamel, die gespecialiseerd was in Labrador Retrievers. En zo kwamen we bij Caroline en Wim van de Lagemaat. De eerste kennismaking bij hen aan de keukentafel verliep heel ontspannen en we besloten te gaan voor een jonge Labrador. Wat voor ons erg van belang was dat onze jonge pup (en later grote hond) in vakantietijden een prima logeerplek zou hebben. Caroline had, aanvankelijk op kleine schaal, de mogelijkheid voor vakantieverblijf.

Begin februari 2001 zou Juanita een nest puppies krijgen. Op 11 februari werd Beau geboren, samen met nog 7 broertjes en 3 zusjes. Traditiegetrouw werd het nest vernoemd naar iets of iemand in de directe omgeving van Caroline. Een goede vriendin was bij de geboorte van het nest aanwezig en zo heette onze jonge pup vanaf dat moment Beau Everdina van de Victoriahof.
Zo'n 7 weken later kwam Beau bij ons in huis, waar hij al meteen beste maatjes was met onze dochter Anouschka, toen 2 ½ jaar oud. Het "programma" van uitlaten, trainen en opvoeden kon beginnen. Het eerste jaar had Beau een eigen huisje in onze kamer in de vorm van een ruime bench. Na enkele maanden zijn we gestart met een puppy-training, gegeven door Caroline zelf en daardoor behoorlijk gericht op jonge Labradors.
Gestaag groeide het jonge diertje uit tot een lieve en aanhankelijke hond. Lekker drukke en onstuimige momenten wisselen af met tijden dat hij uitgeteld en sloom in zijn mand of op een matje ligt. De ene keer reageert hij snel en veert hij overeind; even erna tilt hij voorzichtig één ooglid op en laat hij het hele gezinsgebeuren relaxed aan zich voorbij gaan. Waar wij ons in het begin afvroegen of er wel geluid in onze viervoeter zou zitten, zijn we nu blij met een hond die niet bij het minste of geringste staat te blaffen en grommen. Bij een keuring als waak- of politiehond zou hij ongetwijfeld een dikke onvoldoende scoren. Voor ons geen enkel probleem, bij ons is hij in huis als maatje en als stoei- en knuffelhond. En dat levert hem een ruime tien op.

Vrijwel het hele jaar is hij onze gezellige en vriendelijke huisgenoot, maar tijdens onze vakanties en sporadisch een lang weekend gaat Beau ook op vakantie. Dan gaat hij naar 'huis', of zoals onze dochter zegt: dan gaat hij bij zijn moeder spelen en logeren; bij zijn eigen moeder Juanita en bij zijn tweede moeder Caroline.

Wij hebben Beau nu ruim 6 jaar. Geen moment hebben we spijt gehad van deze hond. Zowiezo is een Labrador bij uitstek geschikt als gezinshond, maar daarnaast is het karakter van onze hond, en waarschijnlijk van het hele nest, fantastisch. We hopen nog lang van onze kameraad te mogen genieten. Hopelijk geniet hij evenzeer van het wonen bij ons. Over de weken dat hij in Wadenoijen is maken wij ons al helemaal geen zorgen. Hij kan daar stoeien en ravotten met de andere vriendjes die er wonen of logeren. Hij voelt zich daar helemaal thuis.
Over 2 dagen is het weer zover. Terwijl wij zelf gaan genieten van de Zuid-Europesche zon, woont Beau bijna 3 weken in Wadenoijen. Daar slaapt en eet hij om overdag door de wei te rennen en te denderen en te stoeien met zijn vakantie vriendjes: de andere Labradors die op de Bommel wonen of logeren.
Als wij na onze vakantie hem dan weer ophalen is hij energiek en uitgeteld tegelijk. Gewassen en geborsteld gaat hij ook graag weer met ons mee naar zijn eigen huis.

Wij gaan weer een jaar genieten van onze Beau, onze Labrador, maar vooral van de grote vriend van onze dochter Anouschka.

Marthy, Hannie en Anouschka Luypen

Hallo Caroline en Wim,

hierbij de ervaringen, die wij sinds januari 2004 hebben met Dierenpension De Bommel of moeten we zeggen dierenhotel De Bommel.

Toen onze vorige hond Quinta (een zwarte Afghaan teef) helaas na 13 jaar was overleden hadden wij natuurlijk veel verdriet. Nemen we nog een nieuwe hond of niet, dat was de vraag. Maar toen wij op bezoek waren bij onze vrienden Bauke en Annette van Aardenne, zagen wij daar een prachtige, lieve en gehoorzame zwarte labrador, genaamd Quincy en de hondenkriebels waren weer volop aanwezig. Zij waren lovend over Dierenpension De Bommel/kennel Van de Victoriahof en wij zijn toen een paar dagen later toch naar Wadenoyen gereden om alléén maar te kijken hoe het daar werkelijk was en of er eventueel een nestje in aantocht was. We werden vriendelijk toch streng ondervragend en aftastend begroet. Niet iedereen komt bij Caroline in aanmerking om een pup uit "haar" nest te kopen.
Het toeval was, dat zij net een nestje had en we mochten vanuit de verte de puppies aanschouwen.

Wij waren eigenlijk op zoek naar een zwarte teef. Waarom, onze Quinta was zwart en een teef. Maar bij het aanschouwen van al die lieve kleintjes speelden de kleur en de geaardheid eigenlijk geen rol meer. Wij konden zelf ook geen puppy uitzoeken want er was ook maar één puppy meer "over".
Caroline had geen goed gevoel bij de nieuwe eigenaren en had besloten deze pup uiteindelijk toch niet aan hen te verkopen.

Dus wij naar huis, wat doen we, eigenlijk eerder dan verwacht zouden we misschien toch een nieuw huisgenootje erbij kunnen krijgen. 's Avonds gebeld met Caroline en Wim en gelukkig kwamen wij wel in aanmerking voor deze blonde reu.
Half januari mochten wij hem ophalen, 9 weken was hij toen. Met tranen in haar ogen droeg ze haar laatste pup aan ons over. De rest was al opgehaald en onze kleine was bij haar in huis geweest tezamen met zijn zus, die Caroline zelf hield.

We noemden hem Storm (File van de Victoriahof). Nu dat hebben wij geweten. De eerste maanden waren niet altijd makkelijk maar we konden Caroline altijd bellen voor advies en nu hebben we de liefste hond ter wereld.....
Sinds april 2004 zijn we trouw naar haar hondentraining gegaan, dat had Storm ook absoluut nodig. Ondanks de afstand, 45 minuten rijden met de auto, gingen we iedere zaterdagochtend en een aantal maanden ook nog op woensdagochtend voor extra privé training naar Wadenoyen.

En dat heeft ongelooflijk goed geholpen.

Sterker nog, Peter gaat nog steeds bijna iedere zaterdagochtend naar de behendigheid- en gehoorzaamheidtraining. Niet dat het nu nog persé noodzakelijk is maar gewoon omdat zowel Storm als zijn baasje het leukvinden.
Bijzonder is het ook, dat er nog steeds drie broers van Storm aanwezig zijn. Vooral zijn broertje Beau is een grote vriend van hem. Overigens nieuwe cursisten worden ook altijd hartelijk begroet.

Ook is Storm regelmatig aan het logeren bij Caroline. Voor ons, vooral voor mij Caroline (toevallig hebben we dezelfde voornaam) is het moeilijk om Storm achter te laten maar dat geldt niet voor Storm.
Iedere keer begint hij bij de rotonde al aan te geven, dat hij weet waar hij heen gaat, kwispelen, heen en weer bewegen, rij nou eens door want ik kan er niet snel genoeg heen. Dat is soms weleens slikken.

Hij wordt ontvangen met veel warmte, paspoort inleveren, zakje met botjes etc. afgeven, briefje met bijzonderheden erbij, totaal overbodig maar ter geruststelling van het bazinnetje, checken of alle inentingen ok zijn en Stormpie gaat, zonder om te kijken, gezellig mee naar achteren. Het avontuur tegemoet, lekker spelen met al die andere honden.

Wanneer we hem dan weer ophalen, verwacht je een ontzettend enthousiaste hond terug te zien. Niets is minder waar, hij is blij om je te zien maar uit alles blijkt dat hij het ook niet erg zou vinden om nu weer terug te gaannaar zijn vriendjes.
Dit is het beste bewijs, dat hij het goed naar zijn zin heeft bij Caroline en haar medewerkers.

Maar als hij dan toch weer lekker schoon gewassen en geborsteld in de auto zit en een paar dagen bijgeslapen heeft is hij thuis ook weer helemaal tevreden.

Volgende week gaat hij toch weer lekker naar de training en ziet hij z'n maten weer.
Het is ondertussen een vaste groep geworden, die onder leiding van Caroline, nog steeds de training volgt en daarna lekker aan het spelen gaan terwijl de baasjes en bazinnetjes gezellig een kopje koffie drinken en hun hondenervaringen uitwisselen.

Een compliment ook voor "de Kwispelkrant", een honden magazine, die wordt uitgegeven door Dierenpension De Bommel met vele nuttige tips en leuke verhaaltjes van hondeneigenaren, die of wel de hond bij Caroline gekochthebben en/of waarvan de hond bij Caroline en Wim regelmatig logeert.

Peter en Caroline van Loef
Storm File van de Victoriahof

Hoi Caroline,

Wat ben ik blij dat ik naar jouw advies geluisterd hebt, en ben overgestapt naar het voer dat jullie verkopen. Naboo ( voor onbekende onze prachtige ondeugende 2 jarige Australian Sheperd reu) liep gisteren los bij ons achter in de boomgaard , er was een waterig zonnetje en zijn vacht zag er zo prachtig uit, hij glansde gewoon. Ik heb echt het idee dat dat door jullie voer komt, vroeger was dat een stuk minder.

Ook hoef je er niet zo veel van te geven, is het volgens mij erg smakelijk ( als ik al zeg eten, dan weet hij van gekkigheid niet wat hij moet doen) en wat toch ook wel belangrijk is, de ontlasting is mooi en niet zo veel. Soms zie ik hopen liggen dat ik wel eens denk, pff dat was toch geen hond??

En wat ook makkelijk is dat je het gewoon bij jullie meeneemt als je de hond komt halen, geen extra ritjes naar de winkel met allerlei gesjouw.

Dit wilde ik je toch even laten weten,

Hartelijke groet,

Monique en Naboo ( Regelmatig te vinden in de dagopvang )

Hoi Caroline,

Even een reactie op je hondenvoer. We hebben voor alle drie de honden altijd Happy Dog.

Voor Maple het Plus/Active voer, omdat het wat kleinere brokjes zijn en zij dat prettiger vindt. Het feit dat Tollers lastige eters zijn deed ons besluiten aan haar "wens" te voldoen. Voor de Labradors gebruiken we "Original", de min of meer standaard brokken. Het prettige van Happy Dog vinden wij dat je zonder meer tussen de verschillende soorten voer kunt overstappen zonder dat de honden ervan aan de diarree gaan.

Laatst zijn er een nieuwe voersoorten bij gekomen,waaronder "Africa". Dit is speciaal voor de gevoelige hond. Lars heeft snel last van zijn darmen en die zijn daarna ook weer moeilijk op gang te krijgen. "Äfrica" is gebaseerd op struisvogelvlees en aardappels (glutenvij). Omdat Lars laatst ook weer buik problemen had zijn we het toch gaan proberen en binnen 1 dag zagen we al verbetering en we hebben geen terugval geconstateerd.

Het is voor hem echt een uitkomst!

Groetjes Margot

Het is weer bijna zover! Het vrouwtje kwam vorige week met een stapel reisgidsen thuis en dan weet ik het al: VAKANTIE! Baasje en vrouwtje hebben het over Griekenland, maar ik heb geen reisgids nodig om te bedenken waar ik naartoe wil. Ik kies voor Hotel De Bommel in Wadenoyen, een net hotel met lief personeel, altijd leuke gasten en de hele dag entertainment. All inclusive, met verwenpakket natuurlijk. Heerlijk om eens een tijdje van baasje en vrouwtje verlost te zijn, want die kunnen soms zo zeuren. Lekker even geen 'foei' en 'nee' en 'mag niet'.

Dit wordt alweer de vierde keer dat ik naar De Bommel mag. Laatst gingen ze naar Parijs. "Dat is niks voor jou", zeiden ze tegen me. Nu heb ik natuurlijk geen idee waar Parijs ligt, maar als ik naar De Bommel mag, dan neem ik dat graag van ze aan. Voordat ze zonder mij naar Parijs verder reden, stopten we in Wadenoyen. Toen we de snelweg afreden, voelde ik het al aankomen en ik kon niet wachten tot ik de auto uit mocht. Maar toen we er eindelijk waren, mocht ik niet naar binnen. We waren te vroeg en moesten nog even "wachten", legde vrouwtje uit. Dat woord ken ik wel, maar dit keer was ik het er niet mee eens. Normaal gesproken hoor je me niet, maar nu was ik door het dolle heen en heb geblaft zoals ze me nog nooit hebben horen blaffen. Dat hielp. De deur ging open, ik zette de sprint in en sleepte het vrouwtje achter me aan om maar zo snel mogelijk bij m'n vriendjes en vriendinnetjes te kunnen zijn. Na een fantastisch lang weekend kwam vrouwtje me alweer halen. We waren het hek nog niet uitgereden, of ik lag al te snurken. Een weekendje Wadenoyen is altijd dikke pret, maar van al dat spelen word ik altijd best een beetje moe. Maar dat geeft niet. Vakantie is om plezier te maken, uitrusten doen we thuis wel. Nog even en dan mag ik weer. Ik heb er nu al zin in!
Groetjes van labrador Noa en prettige vakantie!

Mijn naam is Max, een pikzwarte Labrador, 6 lentes jong en volgens mijn bazin de knapste die er is. Maar zodra mijn baas de caravan het erf oprijdt begint het al te kriebelen in mijn staart. Dat betekend voor mij vakantie! Zij plat op het strand, voor mij actie!

Ik kan niet wachten totdat de achterklep van de auto opengaat.
Maar dan eindelijk als die sleurhut vol met lekkers zit, wat ik niet mag, ga ik op reis.
Na een tukje van een uur in de achterbak ruik ik weer de geur van pruimen, kersen, aardbeien, mest en beesten. Mijn hart klopt, ik sta rechtop en duw mijn natte, zwarte neus tegen het achterraam. Mijn baasje doet de klep open en ik ben niet te houden. Ik jank van verlangen, de riem krijgt geen kans om mijn stevige nek en spring uit de auto en neem een spurt naar het hek. Eindelijk…… vakantie! Baaslief roept nog maar is niet meer in beeld. Ik ren naar binnen en Caroline staat al klaar met het eerste heerlijke aperitief. De vriendelijke medewerkers brengen mij direct naar mijn kamer, daaaag baas!
Andere hondsvriendelijke vakantiegangers begroeten mij en springen op mij af. Het grote zwembad mag ik zomaar in, …plons!! Heerlijk dat water, de modder, het zand en het gras. Andere Labjes, Reutjes doen gezellig mee. Eén grote party; spelen, rugby, zwemmen, springen en alles doen wat thuis niet mag en waar baaslief geen tijd voor heeft. Daarna lekker uitrusten en schuren en draaien op je rug op het strand in het zand. En dan komt het animatieteam ook nog eens een met een heerlijke snack tussendoor.
Maar dan het belangrijkste moment van de dag; etenstijd! Op je kamer het diner, maar ook ontbijt op bed. Geen manieren en wachten op een commando als thuis wanneer ik dan eindelijk eens mag aanvallen.
Na zo’n heerlijk dag slaap ik en al mijn hondenvrienden als een roos. In het hele hotel en in de Betuwe is het muisstil.
Vrienden worden gemaakt en dagen en tijd vliegen voorbij.
Dan … ’s morgens wordt ik gehaald voor de kapper en de schoonheidsspecialiste. Ik word lekker gewassen, geknipt en geschoren en daarna zalig gedroogd en gemasseerd met lotion. Het liefst zou ik daarna weer gaan zwemmen en badderen maar dat vindt het personeel niet goed en blijf ik maar op mijn kamer voor een tukje.
MAX!! wordt er luid geroepen in de gangen van het hotel. Ik word van mijn kamer gerukt en moet mee naar de entree. Goh! Daar staat baaslief weer. Leuk en blij dat je er bent maar mag ik weer terug? Nee helaas, hij betaald de rekening en ik moet mee naar huis. Maar thuis, moe en voldaan, weer dromen van de Bommel en wachten tot de volgende vakantie in het Hilton Honden Hotel.

Knuffel en lik van Max en groeten van
Richard, Diana, Lisanne, Elise en Bastiaan.

Elk jaar komt ie weer logeren bij de Bommel. Hij is helemaal blij als ie ziet dat de tassen worden ingepakt. Want dan mag hij naar de hondjes. Hij weet als we zeggen "gaat Luca naar de hondjes"….. dat ie naar de Bommel gaat om te spelen en ravotten. Daar aangekomen denk ik hij zal ons wel weer missen , maar in het kantoor loopt hij gelijk door naar de blauwe deur. Afscheid nemen is er dan niet meer bij voor mij.

Tja, wij zitten er mee ….dat hij ons zal missen maar niks is minder waar.
Hij is ook op vakantie in de Bommel.
Hij is hartstikke blij als ie in de Bommel is aangekomen, we horen van het bommelteam hoe hij het altijd doet en zien de foto's dan weer, lang leven de lol voor mijn labrador.
Thuis kan hij bij ons niet ravotten en zwemmen met andere labradors omdat we in de stad wonen.
En daar bij de Bommel kan hij zich uit leven !!!
Het verwen-arrangement …. Tja dat is voor mijn labrador wel een uitkomst want hij krijgt dan ook bij de bommel elke dag iets lekkers .
Hij krijgt dit thuis ook en dan is het vanzelf sprekend dat hij dat ook bij de Bommel ook mag.
Als we terug komen is hij gewassen en ruikt ie weer lekker fris. Dit moet ik uiteraard niet vergeten te zeggen. Maar gelukkig denken ze daar zelf bij de Bommel ook aan.
Want iedere Labrador eigenaar weet hoe schoon zijn labrador kan blijven als ie water en zand ziet. Luca ie blond van kleur maar soms is ie echt een bruine lab
Maar Caroline zegt dan altijd en mag hij gebruik maken van het
algemene verwen parket , wassen en borstel en een dagelijkse snack??
Ja hoor daarmee kan zijn vakantie goed beginnen.
Als we hem komen halen , is hij blij ons even te zien maar als Caroline hem roept of paraat tegen hem gaat hij rechtsom keer weer het pension in ….
Tja dat is leuk voor ons om te zien dat hij het naar zijn zin heeft gehad, dus voor ons is het een gerustellend idee dat hij het ook leuk heeft gehad.
En kan hij thuis uitrusten van zijn LABRADOR VAKANTIE.

( He, baasje wanneer boekje weer hoor ik hem dan naar een paar dagen weer denken als hij weer is bij gekomen van zijn vakantie HAHA)

Jennifer Van Ingen

Hoi Caroline, Wim

Nogmaals super bedankt voor de geweldige opvang van Balou.
Ik heb al de hele middag geen kind aan haar, ligt hier heerlijk naast me in diepe slaap.

Op naar de volgende logeerpartij!!

Heel veel groetjes,

Marga

Hoi Caroline

Onze labrador heeft weer een leuke tijd gehad bij jullie hoor! Ze zag er weer op en top uit. Verder is het verwen-arrangement een super idee hoor, en ja een dagelijks gezonde snack gaat er bij onze labrador graag in, ze heeft dan een extra verwen moment waar wij heel blij mee zijn.

Het is voor ons dan weer zo’n leuk moment dat … ze zo gauw we bij jullie de A 15 op rijden en daarna bij jullie afslag 30 nemen, dat ze de hele auto afbreekt zo blij dat ze is als weer naar “de Bommel “ mag.
Ze rent dan gelijk naar het kantoor en wil zo gauw mogelijk naar binnen.

Ja dan springt ze je bijna omver YES …. zo van ik ben er weer en nu gauw naar achter…… dag baas ….en weg is ze dan. Staan we dan…… ons labje is zo blij dat ze weer komen mag.

Met een fijn gevoel gaan we nu zelf op vakantie.

En als we haar dan weer gaan ophalen breken wij de auto af om haar snel weer te mogen zien haha. Maar ons labje ziet ons en is blij ons te zien maar ja, Caroline moet niet zeggen: ga je weer met mij mee, want dan draait ze om en is weer het pension in verdwenen.

Caroline en haar team willen wij langs deze wijze bedanken voor de goede zorgen voor ons labje Lotje en tot gauw maar weer.